Een gesprekje met iemand
Ik geloof in het intelligente, liefdevolle licht. Ik kom daar vandaan, en ik ga daar ook weer naartoe. En jij? Ik geloof in niets. Bedoel je dat je ontstaan bent uit niets, en daar ook weer naar teruggaat, naar geen bewustzijn, geen wil, helemaal niets? Ja dat geloof ik. Wauw, ik geloof juist in alles, alle niveaus van intelligentie, alle gevoelens van liefde en alle vormen van licht. Denk jij dat je alles bent?
Ja, ik ben een deel van Alles, maar als mens ervaren we dat niet zo, omdat we beperkingen hebben, we gebruiken bijvoorbeeld maar een klein deel van onze hersenen. We zijn tijdelijk verbonden aan een lichaam en plek in het Universum.
Vind je dat niet een beetje dom? Je houdt jezelf voor de gek om te geloven in iets wat jou nu beperkt. Nee, want door het levensproces met zijn beperkingen, krijg ik de ruimte om alles een keer apart te ervaren en te zijn, want als ik volledig Alles ben, dan kan dat niet. Door reïncarnatie blijf ik veranderen en kan ik in het leven steeds iets anders ervaren en creëren. Ik geloof daar niet in, ik geniet nu van het leven en als ik dood ben, dan ben ik dood. Maar je bent nu iets en je wilt nu iets, hoe kan dat dan? Toeval.
Toevallig heeft dus Niets ervoor gezorgd - het Niets dat niets waarneemt en niets wil - dat jij nu leeft? Nee, iets heeft daarvoor gezorgd. Iets, dus er bestaat meer dan Niets? Ja, maar geen God of zo, gewoon iets. Er zijn nog geen bewijzen wat dat iets dan wel is. Dan zijn we het erover eens dat een wilskracht ervoor kiest dat je leeft, toch? Ja, iets wil dat ik leef, anders kan het niet, maar als ik dood ben is er Niets.
Dat is ook zo, want jij ervaart de dood nog niet. Als je doodgaat keer jij terug naar een tijdelijk niet-bewustzijn, waardoor je niet ervaart wat de dood werkelijk is. Een nieuw leven wordt niet door jouzelf gekozen, want je wilt Niets, het doel van jouw leven wordt daarom gekozen door het Iets, en dus ook het opnieuw willen leven wordt door het Iets gekozen, net zolang tot je begrijpt dat je ook zelf je doel van het leven kan kiezen. Heb jij dat zelf gedaan? Ja.
Hoe dan? Ik heb door mijn ervaringen in het leven geleerd dat mijn keuzes de oorzaak zijn voor wat ik ervaar in mijn toekomst. Met mijn gedrag bepaal ik mijn doel. Dus als je zelf je doel van het leven wilt kiezen, dan kan dat ook volgens jou? Ja, maar je moet eerst de macht begrijpen van je wilskracht. Je moet dus eerst in het leven wakker worden om ook wakker te kunnen zijn als je dood bent. Ik heb een hele sterke wilskracht, ik begrijp de macht ervan, dus dat klopt niet. Dan geloof je juist heel sterk in Niets, en is er geen ruimte om het Iets - dat voor jou kiest als jij het niet wilt - te leren kennen.
Daar heb ik ook geen behoefte aan, ik ben tevreden met mijn leven, daar geniet ik van. Ik heb geen zin om me bezig te houden met dat soort dingen. Dat mag, maar je staat dan wel stil in het levensproces. Ja, er is niets na mijn leven, dus dan sta ik stil, heel duidelijk. Jammer, maar ik ga wel verder, want ik wil nog heel veel. Dan vraag ik mij toch af, wat is dan de macht van de wilskracht als het niet de sterkte is? Het gaat om de intelligentie van de bestuurder van deze sterke kracht. Je moet dus de wil los zien van de kracht. Vraag je een keer af wat je wilt in plaats van wat je denkt. Durf je Alles te willen of ben je tevreden met Niets? Het is trouwens niet de overtuiging waar je in gelooft die telt, het zijn je daden die de ervaringen in je toekomst bepalen. Want bewuste positieve daden zijn altijd sterker dan onbewuste negatieve gedachten. Als ik niet overtuigd ben van een leven na de dood, dan maakt dat toch niet uit? Je besteedt dan geen of heel weinig aandacht aan het doel van het leven, en deze toekomst is ook van jou of je nu oud wordt of niet, of je nu wilt of niet. Dat zijn jouw woorden, dat ik altijd een toekomst houd.
„Ja, dat zijn mijn woorden, mijn gedachten, en ik geniet en leer elke dag van mijn ervaringen om me daar steeds meer naar te kunnen gedragen.“
- Annette -